|
YOLCULUK ÖNCESİ
10 Mart
Haftaya salı yolculuğum başlamış olacak.Çok az gün kaldı. Daha önce bir sürü kısa ya da uzun süreli yurtışı gezim oldu. Ama bu seferki biraz farklı gibi gözüküyor. En azından duygu açısından..Acaba bunun nedeni benim ilk uzun yolcuğum olmasından mı kaynaklanıyor? Elbette heyecan en başat duygu...Yaklaşık 20 saat uçacağım. Birden bire gece ile gündüzün, kışla yazın yer değiştirdiği bir ülkede bulacağım kendimi..
Buenos Aires'te yaşayan insanlarla kurduğum ilişkilerde edindiğim izlenim aslında şaşırtıcıydı.Latinler, Avrupalıların tersine atak ve cana yakın.Onlar, bana -mesafe olarak çok uzak bu coğrafya parçasında- hep çok tanıdık bir yere gidiyormuşum duygusu verdi. Bir arkadaşım Malezya'ya gittiğinde "başka bir gezegen gibi" diye tanımlamıştı. Havaalanındaki ilk karşılaşma aslında kültürle ilgili ilk izlenimdir bana göre.. Bakalım bana neler düşündürecek...
17 Mart'ta önce Londra'ya oradan da Buones Aire'se uçacağım. Geriye saymaya başladığımı söyleyebilirim. Ufak tefek alış veriş, evrak hazırla derken bu gezi ile yatıp kalkmaya başladım. Aslında birkaç ay önce Latin Amerika -biraz iddialı oldu sadece ziyaret edeceğim ülkeler- hakkında daha çok okumuştum. Son zamanlarda daha bir rahatlık çöktü üstüme.
Şöyle diyorum kendime 'aaa uçak yolculuğu 17 saat nasıl olsa okurum.Aslında kapalı yer fobisi olan bendeniz için uçakta uyumaktan başka yapacak bişey yok. Belki oraya gitme heyecanım uyumamı engeller. Uykusuyla meşhur olan birisi olarak beni tanıyanların 'seni hiçbir heyecan uyumaktan alıkoyamaz' dediğini duyar gibiyim. Yarım küre değiştirmekten kaynaklanacak sersemliğimi en aza indirmek için içki de içemeyeceğime göre okumaktan başka çarem kalmayacak. Sakın ha okumadığımı ya da kendime rotalar çizmediğim düşünülmesin.
Aslında bu yolculuk öncesi kurduğum ilişkiler sonucunda Sevgili Cahit'ten "Patagonya'da bir evin var" şeklinde bir mail aldığımı da söylemeliyim. Kime kısmet olur böylesi.. Bu evin olduğu yer Ankara değil İstanbul değil taaaa Patogonya'da. Patangonya'da büyük bir buzul parkında Biga'lı iki genç olan Cahit ve Cem rehberlik yapıyor. Onları bu yolculuk öncesi tanımak bana iyi geldi. Patagonya'ya gitme konusunda beni cesaretlendirdi. Bütün bunları dersime az çalışmışım gibi bir kanı oluşmasın diye yazıyorum.
Bugüne kadar neler yaptım bu yolcukla ilgili..Onlardan da söz etmek isterim. Belki oralara gitme niyetinde olan okuyuculara yardımcı olabilirim. Benim ziyaret edeceğim ülkeler Arjantin, Peru, Şili ve Bolivya..Belki hiç düşünmediğim başka bir ülke.. Rehber kitabım, 'Lonely Planet'ın South America' kitabı. Sözünü ettiğim ülkeler için Peru dışında vize yok. Peru'da yeşil pasaporta vize uygulamıyor. Böylece Peru vizesinden kurtulmuş oldum. Biletime gelince British Airways'den aldım. Çok uygun bir fiyata. Londra'da üç saat bekleyeceğim. Ondan sonra ver elini dansın ve müziğin kıtası..
Bu arada Amazon bölgesine girebilmek için 'sarı humma' aşısı olmak gerekiyordu. Ben de bu aşıyı oldum. Zorunlu aşı..Ve artık adını hiç duymadığımız bir sürü aşı da öneriliyor.En son adını ilkokul kitabımda gördüğüm trahom aşısı da bu önerilen aşılar arasında...Artık ne dersiniz bilemiyorum!
Bir başka zorunluluk ise İngiltere'den transit vize alma işiydi. Üç beş saat havaalanında kalabilmek için transit vize almak zorunda kaldım. Yeşil pasaportun başka bir nimeti olarak vize ücreti ödemedim.
Arjantin'de nerede kalacağım sorusu da yanıtlamam gerken önemli sorulardan biriydi.Bu noktada internet bir sürü olanak sunuyor.
Bunlardan biri www.couchsurfing.com Bu site üzerinde ihtiyaç ve ilgi alanlarınıa uygun olarak çok sayıda grup var.Üye olduğum gruplardan çok değerli bilgiler edindim.Eğer seyahat etmeyi ve başka kültürlerden insanlarla tanışmayı ve paylaşmayı seviyorsanız bu siteye göz atmanızı şiddetle öneriririm.
Ev ya da oda bulmak konusunda başka bir site ise, www.craigslist.com Bu sitenin oldukça yararlı bir site olduğunu söyleyebilirim.Buradan Olcay'a sevgilerimi göndermek isterim.Çünkü bu web sitesini ilk defa ondan duydum.Olcay kısa zaman önce bu harika kıtadan dönmüştü.Heyecan verici rotasını benimle paylaştı. Rotamı belirlerken ondan aldığım bilgiler çok yararlı oldu.
Bir başka site ise www.hospitalityclub.org Yine seyahat sevenlerden oluşan ve insana bir çok seçenek sunan bir site. Ben Buones Aires'te -bu site üzerinde tanıştığım- Alicia ve Danile'in evinde kalacağım ilk bir kaç gün. Nasıl tanıştığıma gelince site üzerindeki forum köşesine bıraktığım nota cevap verdiler ve böylece tanıştık. Sadece tanıştıklarım bu çift değildi.Yardım etmeye hazır bir çok insan vardı. Onlar ile de orada görüşeceğim. Forumdaki nottan sonra Alicia'dan gelen iki mektubu paylaşmak istiyorum.
"Hello,Guzin,
I'm Alicia,from Buenos Aires. (my HC user name is Alivedia, you can see my profile)
I read your post at the HC Forum, and maybe we could get in touch once you are in Buenos Aires, next march.
Me and my husband are travelling to Cuba all along January, and it will be difficult for us to get into the Web while staying there, as there are very few Internet facilities there, but I'll be back in Buenos Aires in February, so then we can get in touch again.
I saw you and us (Daniel my husband an Me) were born in the same year,same month (august 1958)so we are the same generation. We have been in Estambul and Edirna in 1996, and we loved it, so now it would be good to show you some of Buenos Aires, our city. We both work as teachers at the University, and sometimes we have free time anda lot of friend for you to meet.
So,see you, you can write me directly to my mail during December,or then, in
February 2.
"Hi Guzim
I'm glad to receive you mail. Wow! You're going to have a nice trip with plenty of time around South America. You'll visit countries and societies which are very diferent.While staying in Buenos Aires, you're welcome at our home, if you wish to stay with us. We have not a separate room for visits, but we have a very confortable sofa in the living room, which becomes a double bed with a real matress, so you could sleep there.The house is spacious enough for one person for a few weeks. Buenos Aires is very interesting and intense, and you know, as it happens with any big city, only sharing with locals lets you know its real hearth and not only the touristic surface. March is a good time of the year: it's autumm, not so hot, not so cold. ¿Are you planning to go to the provinces? Argentina' s territory is very extense, so you have to select which areas you want to visit. You said you couldn't believe it when you came fifty years old. The same happened to us, it's kind of funny, because we feel with a lot of energy and enthusiasm for a lot of things. That's why we are cellebrating with our 30º trip (Danny and me began with our first trip together in 1979) At the moment, we are enthusiastic for our trip to Cuba. We go there with our backpacks and our tent, and we hope to travel all around the island. It's not a lot of time, because we have to be back for work, but we wish to travel for various months as we have in several ocassions. We only have to wait for the conditions to get another sabatic year.We have been to the countries you are going to visit now, so we can share experiencies and give you some tips,and of course, it will be a pleasure to show you Buenos Aires. In february, we can change mails so you can tell us about your flight to Buenos Aires: arriving date, hour, etc., so we see if it's possible to to wait for you at the airport (we don't have a car) or, if we have to work that day, we tell you how to come from the airport to our house."
Alicia ve Daniel'le kurduğum ilişkiye benzer ilişkilerle kültürü daha yakından tanıma şansım olacak diye düşünüyorum. Turist duygusu ile gezmek istemiyorum.Sanırım bu tip ilişkiler beni turist olma duygusundan kurtaracak ve oraya ilişkin daha çok aidiyet hissetmeme neden olacak. Aslında yerel insanlar ile birlikte olmadıkça gezilen yerler, sadece fotograf karesindeki bir anlık enstantane gibi.. Ben o kareden çıkıp oradaki hayata dahil olmak istiyorum. Bunu yazarken Woody Allen'ın bir filmi aklıma geldi "Kahire'nin Mor Gülü" Hayatından çok memnun olmayan filmin kadın kahramanı film içine girip oradaki hayata dahil olması gibi.. Sadece izlemek yerine hayata dahil olmanın yolu, yaşama oranın insanı ile değmek. Ziyaret edeceğim ülkelerdeki insanlarla ilişki kurma isteğimin nedeni bu.
Başka bir konu ise "ne götürmeliyim?" "nasıl taşıyacağım?" Sırt çantamın ağırlığı geziyi cennet ya da cehennem haline getirecek en önemli faktör. Tecrübe ile sabittir. Yükün hafif olmasının yolu sizin de bildiğiniz gibi kaliteden geçiyor. Kalite'nin yolu ise kolayca tahmin edebileceğiniz gibi paradan. Ben bugünlerde giysi de hafifliği hedeflemiş olarak kara kara düşünüyorum. Bu konudaki çözümlerimi oluşturmak için çabalıyorum.Yağmurda ıslanmayan bir pantolunun gerekliliği olmazsa olmazlardan, bir başkası "clima proof" diye adlandırılan çok hafif ama her daim giyilebilecek bir üst giysi. Ayrıca yine "water proof" diye tanımlanan bir su geçirmez ayakkabı.Bunun yanısıra para, pasaport gibi değerli eşyaları taşımak için çok fonksiyonlu çantalar.. Bunların bir kısmını çözdüm ve çözmeye devam ediyorum.
YOLDAYIM VE UZAK KITAYA MERHABA DEMEYE HAZIRIM...
17 Mart günü İstanbul'dan Londra aktarmalı Buenos Aires uçağına bindim.
Sabah 7 civarı..Brezilya San Paolo’dan günaydın. Dün gece saat 10 civarı Londra’dan ayrıldım. Saat farkından dolayı ne kadar uçtuğumu söyleyemeyeceğim ama çok rahat bir yolculuk yaptım. Ve daha önce de söylediğim gibi buraya kadar uyudum. Arada önümdeki ekrandan nerede olduğumu kontrol ederken heyecenlandığımı söyleyebilirim. Yani kıta değiştirirken..Şimdi Brezilya’dayım ama..Elbette uçağın içindeyim. Burada ya da farklı bir yerde olduğumu fark ettiren tek şey uçağa temizlemeye gelen esmerce ve ispanyolca konuşan görevliler.. Canavar gibiler bir anda her yeri temizlediler.. Yanımdaki genç kız buradan Buones Aires’e üç saatte uçacağımızı söyledi. Harita üzerinde San Paolo ve Buenos Aires çok yakın gözüküyor. Buradan anlaşılacağı üzere Güney Amerika’da mesafeler tahmin edebileceğimizin ötesinde.. Mehmet Ali Birand’ ta Buenos Aires’ten Rio de Jenario’ya dört satte uçtuğunda çok şaşırdığını söylemişti. Harita’da el kadar gözüken Güney Amerika kıtasında mesafeleri hayal etmek imkansız. Henüz kıta içinde seyahat etmesem de okuduklarımdan bunu söyleyebilirim. Ayrıca seyahat eden insanlar çoğunlukla otobüsü tercih ediyor. Hem ucuz hem de kültürü daha yakından tanıma fırsatı vereceği için benim de tercihim otobüsten yana olacak.
Biraz da dünden söz etmeliyim. Londra’da Heathrow havalanında beş numaralı terminal açılmış. Oldukça şık. Şıklığına birşey söylemeye gerek yok ama mesafeler oldukça uzak. Üç binadan oluşan terminalde bir binadan diğerine trenle geçiyorsun. Nihayetinde söylemek istediğim etrafa bakmak accık ingiliz havası almak için havaalanında hiç vaktim olmadı. Bunun yanı sıra internet erişimi de çok kolay değildi. Neyse ufak bir panikten sonra iletişim kurmayı becerdim Foça ile. Bu arada telefonumun şarjımın bitmiş olması, bozuk paraya ihtiyaç duymam falan derken ufak bir panik yaşadığımı söylemeleyim Heathrow’da. İletişim paniğinin dışında her şey yolunda ve çok kolaydı.Ben bugünkü yazımı “Buenos Aires” diyerek bitireyim. İYİ HAVALAR! Bu arada Alicia beni havalanında bekleyecek. Bakalım nasıl bir karşılaşma olacak?
|
